-
1 czoło
stać na czele [czegoś] an der Spitze [von etw] stehenz kimś na czele mit jdm an der Spitze, unter der Führung von jdm3) ( powitanie)czołem! ( pot) servus!, hallo!puknij się w \czoło du hast wohl einen Knall [ lub einen Sprung in der Schüssel] ( fam) du hast wohl einen Vogel ( fam)stawić \czoło komuś/czemuś jdm/etw die Stirn bieten -
2 stać
stać [staʨ̑]\stać na głowie/rękach auf dem Kopf/den Händen stehen2) ( znajdować się) budowla: stehen, sich +akk befinden\stać w miejscu auf der Stelle stehen\stać na warcie Wache halten [ lub stehen]4) ( być w szeregu) anstehen5) ( sterczeć)włosy stoją mu na głowie die Haare stehen ihm zu Berge6) ( nie funkcjonować) zegarek: stehen; produkcja: stillsteheninteresy/sprawy dobrze stoją die Geschäfte/die Dinge stehen gut8) (pot: być w jakimś punkcie)jak stoisz z pracą? wie weit bist du mit der Arbeit?\stać na czele czegoś einer S. +gen vorstehenkariera stoi przed nim otworem seine Karriere steht ihm offen\stać u progu czegoś an der Schwelle zu etw stehen\stać nad przepaścią am Abgrund stehen\stać czemuś na przeszkodzie einer S. +gen im Weg stehen, eine Sache stören\stać na równi z kimś mit jdm gleich stehen, mit jdm auf gleicher Stufe stehenumowa stoi! die Sache gilt!, gemacht!\stać na wysokości zadania einer Aufgabe gewachsen seindobrze/mocno/źle \stać gut/fest/schlecht stehen\stać wysoko/nisko weit oben/unten stehen, eine hohe/niedrige Position habennie \stać mnie na to das kann ich mir nicht leisten
См. также в других словарях:
na czele z — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kimś} {{/stl 8}}{{stl 7}} pod czyimś dowództwem, przewodnictwem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Delegacja rządowa z premierem na czele. Kompania honorowa na czele z dowódcą. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
czoło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. czole; lm D. czół {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część twarzy człowieka nad brwiami i nosem; górna przednia część głowy zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć wysokie, niskie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… … Słownik języka polskiego
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… … Słownik języka polskiego